SAKRAMENT EUCHARYSTII

“Eucharystia jest źródłem i zarazem szczytem całego życia chrześcijańskiego”
/KKK 1324/

W Eucharystii Bóg jest zarówno prawdziwie obecny jak i ukryty. Zresztą, nie tylko w Eucharystii,
ale i w całym naszym życiu Bóg jednocześnie objawia się i ukrywa. Dlaczego? Abyśmy my sami mogli mu w wolności odpowiedzieć wiarą i zaufaniem. Nawet kochający ludzie nie dowodzą swojej miłości wobec siebie nawzajem, ani nie żądają od siebie gwarancji miłości. Bóg daje wystarczająco dużo światła dla tych, którzy Go kochają. Mogą Go oni znaleźć, jeśli tylko szukają. Ale jednocześnie światło Boże jest na tyle dyskretne, aby nie zmuszać tych, którzy Go nie kochają i nie poszukują, do znalezienia Go wbrew ich woli. Kochający zawsze szanuje wolność kochanego. Wielkość Eucharystii poznawalna jest wyłącznie poprzez wiarę, nie zaś poprzez uczucia, zmysły czy nawet naukowe dociekania. Jej istnienie(rzeczywistość) jest daleko większe, niż to, co widać (wygląd). „Zmysły nie mogą stwierdzić obecności prawdziwego Ciała i Krwi Chrystusa w sakramencie Eucharystii. O tej obecności mówi nam jedynie wiara w oparciu o Boże świadectwo” (św. Tomasz z Akwinu, Summa Theologiae III,75, 1).

Wiele doświadczeń, jakich w tym świecie doznajemy „tylko raz w życiu”, wydaje się nam być bliższymi nieba niż to, co dokonuje się każdej niedzieli – nasze przyjmowanie Eucharystii.
Wiele doświadczeń przyprawia nas o łzy radości i pozostaje w naszej pamięci przez całe nasze życie: narodziny, śmierć, śluby, miodowe miesiące, spotkania, zachody słońca czy nawet zwycięstwa sportowe. W przeciwieństwie do tego, większość z nas niewiele czuje przyjmując Ciało Boga wcielonego, chociaż jest to rzeczywistość nieskończenie większa niż cokolwiek innego w naszym życiu. Jest to czymś zupełnie normalnym i chcianym przez Boga, a to z bardzo konkretnego powodu. Bóg nie obdarza nas niebiańskimi odczuciami wówczas, gdy przyjmujemy

Eucharystię z tego samego powodu, dla którego nie pokazuje nam już teraz nieba. Ani nie widzimy, ani nie czujemy Chrystusa takiego, jakim On rzeczywiście jest, aby to wiara, nie zaś uczucia czy wzrok, mogła się ćwiczyć, trenować i ostatecznie zatryumfować. Eucharystia nie przypomina z wyglądu Chrystusa. Dlatego też stanowi sprawdzian nie tylko dla naszego wzroku, ale i dla naszej wiary. Jest sprawdzianem tego, czy wierzymy słowu Boga, czy naszym ludzkim zmysłom. „Mylą się, o Boże, w Tobie wzrok i smak; Kto się im poddaje, temu wiary brak ;Ja jedynie wierzyć Twej nauce chcę, Że w postaci Chleba utaiłeś się” (św. Tomasz z Akwinu, Adoro Te devote)

Tak jak Eucharystia nie jawi się naszym zewnętrznym zmysłom jako Chrystus, tak też nie daje się odczuć naszym emocjom jako Chrystus. Tutaj znów napotykamy sprawdzian wiary. Wiara, która nie potrafi przekroczyć ludzkich odczuć nie jest wcale prawdziwą wiarą, podobnie zresztą jak i nie jest nią wiara, która nie potrafi przekroczyć tego, co widzą nasze oczy i która twierdzi, że „zobaczyć
to uwierzyć”.

Niekiedy Bóg zsyła nam specjalną łaskę, którą możemy poczuć przyjmując Eucharystię. Ale zazwyczaj tego nie robi –nie dlatego, że jest skąpy i nas nie kocha, ale dlatego, że dokładnie wie, czego każdy z nas potrzebuje. Zaś większość spośród nas potrzebuje większego wyćwiczenia wiary, nie zaś „marzeń o zmysłowych uciechach”, jak to nazywali święci. Uczucia są jak słodycze. Nie stanowią naszego pożywienia. Sam Chrystus jest naszym pokarmem. Uczucia to tylko galaretka, zaś chlebem jest Chrystus. Musimy wciąż uczyć się tego, jak odwracać naszą wiarę i skupienie od nas samych i naszych uczuć, a kierować je na Chrystusa, który jest właściwym przedmiotem wiary.”

Źródło: P. Kreeft, Jak modlą się katolicy. Część 4 Eucharystia

PRZYGOTOWANIE DO I KOMUNII ŚW.

Przygotowanie do I Komunii św. w naszej parafii można podzielić na kilka etapów: dalsze, bliższe
i bezpośrednie. Przygotowanie dalsze rozpoczyna się w momencie chrztu dzieci.

Pierwszymi osobami odpowiedzialnymi za przygotowanie dzieci do sakramentów są rodzice, którzy na chrzcie świętym dzieci – a jeszcze wcześniej gdy zawierali Sakrament Małżeństwa zobowiązali się, że potomstwu przekażą wiarę. Rodzice słowem i przykładem starają się stworzyć środowisko dla wzrostu wiary dziecka.

Przygotowanie bliższe do sakramentów rozpoczyna się w pierwszej klasie szkoły podstawowej poprzez:

• sumienne uczestnictwo w katechezie
• codzienną modlitwę w rodzinie
• uczestnictwo w coniedzielnej Eucharystii, nabożeństwach okresowych oraz wyznaczonych spotkaniach (np. w czasie Tygodnia Wychowania, nabożeństw różańcowych, rekolekcji)
  aktywny udział w procesjach eucharystycznych (sypanie kwiatów, niesienie poduszek i szarf).

Przygotowanie bezpośrednie w naszej parafii rozpoczyna się w trzeciej klasie szkoły podstawowej. Termin uroczystości podawany jest na jednym ze spotkań organizacyjnych. Przygotowanie do Sakramentu Eucharystii dzieci odbywa się łącznie z przygotowaniem do Sakramentu Pokuty.

WAŻNE ! Rodzice którzy pragną by dziecko przystąpiło do Sakramentów w naszej Parafii zgłaszają się na pierwsze spotkanie w kościele. Uczestnictwo w katechezie szkolnej nie jest równoznaczne
z rozpoczęciem przygotowania do przyjęcia sakramentów.